Gece sokaklarda yaprak bile kımıldamaz da yürürsün yürürsün bi türlü varamazsın ya eve, işte öyle bi anda cebindeki bozuklukların ritmik sesini fark edersin. O ses, bi uyumamış köpekleri kudurtur, bi de hala yürüdüğünü hatırlatır sana. Başın zonklamaya devam etmekte, kulaklarda hala çınlayan o şarkı (aşk ile allah allah/vur tefe vur zile yallah/cihanda böyle yanıyor yansın/yosmam salla), oysa bi an önce rüyanın içine dalmak arzusu sızlayan ayaklardan yukarı doğru çıkmaya başlamış… Kumanda omurilikte olsa bile, şu çiş yapılacak her şeyden önce onu biliyosun. Polis çevirse ağızdan iki kelime çıkmaz ama vücut bağırıyo: Lütfen oturumu kapatın. Ey gözünü sevdiğimin toplumu; alkoldür, uyuşturucudur hepsi tu kaka da şu uykusuzluk için niye bi iki kelam etmediniz. Yedin bitirdin beni düzensiz yaşam.
(Rüyamda bunu görücem)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder